آیت الله مهدی خالصی کاظمی از افاضل قرن چهاردهم هجری، از بزرگان علمای اسلام و فقهای دینی است که در امر به معروف و نهی از منکر و قیام به وظایف سعی وافر داشت. وی در کاظمین، مدرسه بزرگی دایر کرد و کتاب‌های بسیاری وقف طلاب نمود. آیت الله خالصی جهت ترویج احکام اسلامی چندین مرتبه با حکومت وقت بغداد مخالفت نمود و در این راه متحمل سختی‌های فراوان گردید. اواخر عمر معظم لَه در ایران به تألیف تصنیف و حل امور قضایی و دیگر وظایف دینی گذشت. تداخل اغسال، تلخیص رسایل شیخ مرتضی انصاری، شرح کفایه و قواعد فقهیه از جمله آثار اوست. آیت الله خالصی سرانجام در 17 فروردین 1304 شمسی برابر با 12 رمضان 1343 قمری در مشهد مقدس بدرود حیات گفت.