ابوعبدالله عبدُالباقی در شهر بغداد زندگی می‌کرد. او علاوه بر کسب فیض از محضر ادیبان بزرگ، در درس عالمان برجسته این شهر نیز شرکت می‌کرد و به کسبِ علوم گوناگون به ویژه علم حدیث می‌پرداخت. عبدالباقی در سرودن شعر، طبعی روان داشت و از او اشعار بسیاری بر جای مانده است.