حجت الاسلام والمسلمین استاد سیدکاظم حسینی لواسانی معروف به «عصّار» دانشمند و حکیم برجسته مسلمان در حدود سال 1263 ش 1302 ق در خاندانی فرهیخته در کاظمین به دنیا آمد. در حالی که یک سال داشت، پدرش او را به تهران آورد و سید کاظم از آن پس به تحصیل علم پرداخت. وی دارای هوشی سرشار و استعدادی خدادادی بود به طوری که در سه سالگی به قرائت قرآن و فراگیری ادبیات فارسی و تعلیم خط پرداخت و در پنج سالگی تمام قرآن را از حفظ نمود. استاد عصار سپس راهی اصفهان شد و در آنجا به تحصیل فلسفه مشغول شد. وی پس از مدتی به تهران بازگشت و نزد استادان این شهر، فلسفه، عرفان و فقه آموخت و به مدارج والای علمی دست یافت. استاد سید کاظم لواسانی در سال 1290 ش به عتبات رفت و پس از بهره گیری از عالمان آن دیار همچون شیخ الشریعه اصفهانی، آقاضیاءالدین عراقی و میرزا محمدتقی شیرازی موفق به اخذ اجتهاد گردید. ایشان پس از اقامت ده ساله در عراق، مجدداً به تهران مراجعت نمود و در مدرسه سپه‌سالار، به تدریس فلسفه مشغول شد. وی همچنین مدتی در اروپا به سر برد و به زبان فرانسه تسلط پیدا کرد. از این عالم و مدرس بزرگوار آثاری بر جای مانده که تفسیر سوره حمد و کتاب علم الحدیث از آن جمله‌اند. استاد سید کاظم عصار سرانجام در نوزدهم دی ماه 1353 ش برابر با 26 ذی‌حجه 1394 ق در نود سالگی بدرود حیات گفت و در حرم عبدالعظيم (ع) به خاک سپرده شد.