چارلز ریشتر با همکاری یک محقق دیگر، در دهه 1930 میلادی، زلزله‌ها را بر اساس دامنه امواج درونی آنها و مقدار انرژی که آزاد می‌کنند از یک تا نُه تقسیم بندی کرد و مقیاس ریشتر را به ثبت رساند. مقیاس ریشتر در هر مرحله بالاتر، نمایانگر افزایشی معادل ده برابر است به این معنی که موج‌های 7 ریشتری ده برابر بیشتر از امواج 6 ریشتری و صد برابرِ موج‌های تکان‌دهنده 5 ریشتری می‌باشد. قبل از آن، دانشمندان، زلزله‌ها را بر اساس اثرات ظاهری آنها درجه بندی می‌کردند که مقیاس دقیق و قابل قبولی نبود. اگرچه مقیاس ریشتر برای مردم عادی معنای واضحی ندارد اما می‌توان با تبدیل این درجات به شدت و ضعف زمین لرزه به روشن کردن مفهوم آن کمک نمود. به این ترتیب زمین لرزه 1 ریشتری فقط با کمک وسائل و ابزار قابل کشف است اما زلزله 4/5 ریشتری به پدید آمدن خسارات منجر می‌شود. چارلز ریشتر سرانجام در سی سپتامبر 1985 میلادی درگذشت.