داگْ هامِرْ شولْدْ، دومین دبیر کل سازمان ملل متحد در 29 ژوئیه سال 1905 میلادی در سوئد به دنیا آمد. وی پس از پایان تحصیلات خود به تدریس اقتصاد در دانشگاه استکهلم سوئد پرداخت و در سال 1951 میلادی معاون وزارت امور خارجه سوئد گردید. هامر شولد در آوریل 1953 میلادی نامزد دبیر کلی سازمان ملل متحد شد و به عنوان دومین دبیرکل این سازمان، رأی اکثریت را به دست آورد. وی مجدداً در 1957 میلادی به این سمت برگزیده شد. هامر شولد یکی از معدود دبیران کل سازمان ملل بود که به حقوق کشورهای جهان سوم توجه خاصی نشان می‌داد. هامر شولد در ایفای وظایفش خالی از هرگونه محافظه کاری بود. وی در حالی که می‌کوشید در محدوده اختیارات اعطایی منشور ملل متحد و قطعنامه مربوطه انجام وظیفه کند، ولی هیچ وقت ابتکار عمل شخصی را در حل معضلات بین‌المللی از دست نمی‌داد. تمام تلاش او آن بود تا در حالی که دوام و ثبات سازمان ملل را حفظ می‌کند، به گونه‌ای آن را منعطف سازد. تا سازمان بتواند به آسانی به مشکلات غیرقابل پیش‌بینی پاسخ دهد.
او در ماجرای بحران کانال سوئز در سال 1956 از مصر دفاع کرد و برای حل و فصل حوادث کشور افریقایی کنگو همت گماشت. هامر شولْدْ به درخواست پاتْریس لومومْبا، نخست‌وزیر کنگو، هزاران نیروی حافظ صلح سازمان ملل را برای پایان دادن به فعالیت‌های گروه‌های شورشی کنگو، روانه این کشور ساخت و سپس برای میانجی‌گری بیشتر در منازعات کنگو در تابستان سال 1960 میلادی عازم این کشور شد. اما در روز 18 سپتامبر آن سال، هواپیمای هامر شولد در آسمان کنگو هدف آتشبار ضد هوایی گروه‌های شورشی این کشور به رهبری موسی چومبه قرار گرفت و سرنگون گردید که به کشته شدن هامر شولد و کلیه همراهان انجامید. او پیش از مرگ به سبب فعالیت‌های صلح‌دوستانه‌اش در ماجرای کنگو، موفق به دریافت جایزه صلح نوبل شده بود. پس از هامر شولد، اوتانْتْ به دبیر کلی سازمان ملل منصوب گردید.