استاندارد و استاندارد کردن، از پایه‌های استوار علم و فن آوری است که در پیشرفت صنعت و اقتصاد نقش بسزایی دارد. استاندارد عبارت است از: «نظمی مبتنی بر نتایج ثابت علوم، فنون و تجارب بشری که به صورت قواعد، مقررات و نظام‌هایی به منظور ایجاد هماهنگی و وحدت رویه، افزایش میزان تفاهم، تسهیل ارتباطات، توسعه صنعت، صرفه جویی در اقتصاد ملی و حفظ سلامتی و ایمنی عمومی به کار می‌رود». اندیشه تشکیل سازمان بین المللی استاندارد در 14 اکتبر 1946 م برابر با 22 مهر 1325 ش در نشست رؤسای مؤسسه‌های استاندارد در لندن شکل گرفت. مقرّ این سازمان در ژنو می‌باشد. مجمع عمومی سازمان بین المللی استاندارد در سال 1969 م برابر با سال 1347 ش مقرّر داشت که روز 14 اکتبر برابر با 22 مهر به نام روز جهانی استاندارد تعیین و نام گذاری شود. ایران از سال 1343 به عضویت این سازمان درآمد و مؤسسه استاندارد و تحقیقات صنعتی ایران، وظیفه تدوین استاندارد ملی در بخش‌های کشاورزی، صنعت، معدن، ارتباطات و مواد غذایی و... را بر عهده دارد. این مؤسسه، جهت حصول اطمینان از رعایت اصول استاندارد در فرآیندهای تولید کالا در کشور، حداقل یک بار در ماه از خط تولید کارخانه‌ها نمونه برداری می‌کند تا میزان تطابق آنها را با استاندارد تعیین شده بررسی نماید.