ابوعبدالله شمس الدین محمّد بن احمد بن عبدالمؤمن معروف به ابن لبان، فقیه، محدث، مفسر و نویسنده‌ی مسلمان مصری در سال 679 قمری در دمشق به دنیا آمد و دوران کودکی را در زادگاهش گذراند. وی فقه، اصول فقه و حدیث را نزد اساتید بزرگ وقت آموخت و به درجه والایی در آنها رسید. ابن لبان همچنین در سرودن شعر نیز دارای قریحه خاصی بود و علاوه بر تدریس و وعظ و خطابه، به تفسیر قرآن نیز می‌پرداخت. تنها اثر چاپ شده از ابن لَبّان، کتاب رَدّ معانی الایات المُتَشابهات الی مَعانی الایاتِ المُحکَماتِ در تفسیر قرآن است که به بررسی آیات محکم و متشابه در قرآن کریم پرداخته است. ابن لَبّان سرانجام در 24 یا 25 شوال سال 749 در هفتاد سالگی بر اثر ابتلا به بیماری طاعون درگذشت.