ابوالفتح محمد بن عبیدالله تعاویذی، از مشاهیر ادبا، شعرا و نویسندگان قرن ششم هجری در دهم رجب سال 519 قمری در بغداد به دنیا آمد. در اشعار وی، بسیاری از معانی دقیق در قالب الفاظ لطیف و کم نظیر بیان شده است. لقب تعاویذی را به این جهت به او داده‌اند زیرا جدِّ وی دعانویس بوده و «تعویذ» به معنی دعایی است که به بازو می‌بندند. این شاعر مسلمان، بیشتر اوقاتش را به سرودن شعر صرف کرد. ابن تعاویذی، قصاید بسیار زیبا و بلندی در مدح اهل بیت پیامبر اسلام سروده است. اشعار وی همواره مورد تمجید شاعران و نویسندگان بعد از او قرارگرفته است. ابن تعاویذی سرانجام در سال 584 قمری در 75 سالگی در بغداد وفات یافت و در همان شهر به خاک سپرده شد.