کشور امیرنشین بحرین با 694 کیلومتر مربع وسعت در جنوب غربی آسیا، به صورت جزایری در جنوب خلیج فارس واقع شده و فاصله کمی تا سواحل قطر و عربستان سعودی دارد. سرزمین بحرین چندین بار بین دولت‌های بزرگ دست به دست شده و تحت نظر حکومت‌های ساسانیان، پرتغال، صفویان و نیز امرای محلی بود. در سال 1820 میلادی حاکم وقت بحرین پیمانی با دولت انگلیس منعقد کرد که سرانجام در 1914، بحرین به کلی تحت‌الحمایه انگلستان گردید. از آن زمان دولت (شاهنشاهی) ایران همواره بر حاکمیت انگلستان بر بحرین اعتراض داشته و آن را جزء لاینفک خاک ایران می‌شمرده است. سرانجام ایران در سال 1971 مراجعه به آرای عمومی با نظارت سازمان ملل را پذیرفت و در نتیجه رأی‌گیری، بحرین به استقلال دست یافت و به عضویت سازمان ملل رسید.