آیت الله شیخ عبدالحسین بن عیسی رشتی در سال 1253 شمسی 1292 قمری در کربلا به دنیا آمد. وی در کودکی به همراه پدر به رشت رفت و مقدمات و سطوح را در این شهر خواند. شیخ عبدالحسین رشتی در بیست سالگی راهی تهران گردید و از محضر عالم بزرگ، شیخ محمد حسن آشتیانی، در اصول و فقه بهره برد. وی همچنین حکمت و کلام را نزد شیخ علی نوری، سید شهاب الدین تبریزی شیرازی و میرزا ابوالحسن جلوه فرا گرفت. ایشان همزمان در مدرسه صدر تهران به تدریس ادبیات و سطوح ادبی نیز اشتغال داشت.
آیت الله رشتی پس از اقامت ده ساله در تهران، رهسپار نجف اشرف گردید و در حلقه درس فقیهان زمان همچون حضرات آیات: آخوند ملامحمد کاظم خراسانی، شیخ الشریعه اصفهانی و سید محمدکاظم یزدی، فقه، اصول، حدیث، رجال، فلسفه و اخلاق را به نهایت رسانید تا اینکه به دریافت اجازه اجتهاد از استادان خود مفتخر شد. وی از آن پس، حلقه درس خارج خود را تشکیل داد و بسیاری از افاضل را از محضر خویش بهره‌مند ساخت. ایشان همچنین آثار گوناگونی به رشته تحریر درآورد که شرح کفایهُ الاصول، الثّمرات، حاشیه الاسفار و حاشیه بر جواهر الکلام و مکاسب از آن جمله‌اند. این عالم دینی و فقیه و فیلسوف عالی مقام سرانجام در بیست و هفتم بهمن 1332 شمسی برابر با دوازدهم جمادی الثانی 1373 قمری در هفتاد و نه سالگی بدرود حیات گفت و در وادی‌السلام نجف اشرف به خاک سپرده شد.