آدام میتسکیویچ شاعر و نویسنده بزرگ لهستانی در 24 دسامبر سال 1798 میلادی در لهستان به دنیا آمد. وی پس از اتمام تحصیلات متوسطه، راهی دانشگاه شد و به تحصیل فلسفه پرداخت. اما دیری نپایید که فلسفه را رها کرد و به سراغ ادبیات و هنرهای زیبا شتافت. میتسکیویچ در 22 سالگی عالی‌ترین اثر دوران جوانیش با نام حماسه جوانان را منتشر کرد و به شهرت دست یافت. این منظومه، نوعی شعر رمانتیک سیاسی بود که میان مردم قرن نوزدهم لهستان بسیار مشهور گشت. اشعاری که میتسکیویچ در این دوره می‌ساخت، علی‌رغم توقیف شدن، در صدها نسخه خطّی، دست به دست می‌گشت و همه جوانان آن‌ها را از حفظ می‌خواندند. او در دوره‌ای می‌زیست که لهستان میان روسیه، اتریش و پروس تقسیم شده بود و وی برای اتحاد مجدد کشورش، فعالیت می‌کرد. به همین دلیل در سال 1823 میلادی به جرم ترویج میهن‌پرستی نامعقول از طرف دولت روسیه، به این کشور تبعید شد.
میتسکیویچ پس از 6 سال تبعید از روسیه به فرانسه گریخت و به تدریس ادبیات پرداخت. این درس‌ها اگر چه درباره ادبیات زبان‌های اسلاو بود، اما بر پایه ایمانِ مسیحیت قرار داشت. وی در تدریس خود مبانی مذهبی و عرفانی و اصول تازه‌ای از ادبیات دینی را عرضه می‌نمود. او در سال 1848 میلادی به اسلامبول رفت تا با تشکیل یک واحد نظامی لهستانی به جنگ با روسیه بپردازد، اما اجل مهلتش نداد و در 26 نوامبر 1855 میلادی در 57 سالگی در این شهر درگذشت.
وی تنها شاعر لهستانی است که در کشورهای اروپای غربی شهرت یافته است. وی در منظومه‌هایی که می‌سرود، به هم‌میهنان خود، رسالتی را که درباره آزادی و عدالت اجتماعی داشتند، عرضه می‌نمود. میتسکیویچ، زندگی اجتماعی طبقات جامعه لهستان را به سبکی ساده و بی‌پیرایه تجزیه و تحلیل می‌نمود. شعارهایی همچون "هدف همه، خوشبختی همه است" و نیز "اتحاد، قدرت می‌بخشد" دعوتی بود که از جوانان برای تحقق بخشیدن به آرزوی خود که استقلال لهستان بود ارائه می‌کرد. درباره وی گفته‌اند که او از شاعران کم‌نظیری بود که با حدّ اعلای زیبایی و قدرت و غنا، روح ملتش را تجسم داده است. از آدام میتسکیویچ آثاری برجای مانده که منظومه پان‌تادئوش، ملت لهستان و زائران و شامگاه نیاکان از آن جمله‌اند.