کُنت لی‌یِف نیکُلاویچ تُولْسْتوی معروف به لئون تولستوی نویسنده شهیر روسی در 9 سپتامبر سال 1828 میلادی در روستایی در 250 کیلومتری مسکو به دنیا آمد و در کودکی پدر و مادر را از دست داد. از نوجوانی، استعداد درخشان و هوش سرشارش، معلمان را به تعجب وامی‌داشت. با این حال مدت زیادی در دانشگاه ماندگار نشد و پس از چهار سال خدمت در ارتش، به قصد پرداختن به نگارش، از نظام خارج شد. وی از آن پس به خلق آثار ادبی روی آورد و رمان‌های متعددی نگاشت.
لئون تولستوی عالی‌ترین نمایشگر روح ملت روس و از بزرگ‌ترین نویسندگان جهان است. او مانند یک دانشمند الهیات و معتقد به اصول اخلاقی در جستجوی مرامِ دوستی پاک و بی‌آلایشی بود که در مسیحیت اولیه وجود داشت و همین امرْ آثار او را مشحون از بشردوستی و احترام به وجود انسان کرده است. تولستوی در مجسم کردن اخلاق و روح مردم روس مقامی ارجمند داشت و معتقد بود که تنها محبت است که باید بر مردم حکومت کند. این عقاید باعث شد که کلیسا، تولستوی را در 72 سالگی تکفیر نماید. با این حال در اواخر عمر چنان مشهور شد که تقریباً همه دنیا او را می‌شناختند. با این که فلسفه، مشغله تولستوی نبود، اما اندیشه‌هایش در افکار فلسفی قرن نوزدهم تأثیر فراوان نهاد.
تولستوی با هر مکتب فلسفی یا فرقه مذهبی که حقیقت را در انحصار خود تصور می‌کرد مخالف بود و با هر کلیسایی که معتقد بود تنها یک راه و آن هم راه کلیسا به سوی خدا وجود دارد، می‌جنگید. اعتقاد خود وی این بود که همه ادیان بزرگ، با لذات هدایتگر به سوی خداوند هستند. تولستوی مطابق تعلیمات خود، خویشتن را از قید و بند مال و دارایی‌اش رها ساخت و همانند روستائیان به زندگی پرداخت. تولستوی اندیشه‌های اخلاقی، اجتماعی و مذهبی خود را در رمان‌های بزرگ، داستان‌های کوتاه و مقالات متعددی مطرح ساخته که جنگ و صلح، اعترافات و رستاخیز از آن جمله‌اند. هم‌چنین آثار دیگر او از جمله قزاق‌ها، هنر چیست و حاجی مراد، همه در حد شاهکارهای ادبی روس است. لئون تولستوی در اواخر عمر خانه را ترک کرد تا این که سرانجام در 20 نوامبر سال 1910 میلادی مانند بی‌نواترین افراد در بی‌خانمانی و سرگردانی در 82 سالگی درگذشت.