سید محمد تدین در سال 1260 شمسی در یکی از روستاهای توابع بیرجند در استان خراسان به دنیا آمد و پس از آن که در مشهد و تهران به فراگیری علوم اسلامی پرداخت، در سلک طلاب علوم دینی قرار گرفت. وی در اوایل مشروطیت، به اقتضای جوانی و به دلیل بهره‌مند بودن از قوه بیان، در صف مجاهدین قرار گرفت و در 1295، روزنامه صدای تهران را تأسیس کرد. تدین به دلیل اخذ رشوه از وثوق الدوله، نخست وزیر وقت و عامل قرارداد استعماری 1919، از او و این قرارداد طرفداری کرد و در روزنامه‌اش به حمایت از آن برخاست. وی پس از مدتی از طرف مردم بیرجند و سپس تهران به وکالت مجلس رسید و به زودی به نیابت ریاست و ریاست مجلس شورای ملی دست یافت. وی به هنگام خلع حکومت قاجار و تصویب ماده واحده و تفویض حکومت به رضاخان پهلوی، نقشی اساسی ایفا کرد و در ازای آن مبالغ هنگفتی از رضاخان دریافت نمود.
تدین از آن پس در مشاغل متعددی از قبیل وزارت معارف، حکمرانی کرمان و استادی دانشگاه، وقت خود را سپری کرد و پس از شهریور 1320 به وزارت فرهنگ و کشور رسید. وی در سال 1328، در حالی که بی کار بود، از طرف مردم خراسان به عنوان سناتور انتخابی مشهد راهی مجلس سنا شد و نقش اقلیت را ایفا کرد. تدین تا اوایل سلطنت رضاشاه در کسوت روحانیت بود ولی پس از پوشیدن جُبّه صدارت، تغيير لباس داد. روزی که تدین در مسند وزارت قرار گرفت، با تغییر لباس خود می‌خواست وضع خود را برای همیشه تثبیت کند ولی پس از چند سال، رضا پهلوی او را از گردونه سیاست خارج ساخت. عده‌ای شفاعت او را کردند ولی رضاخان نپذیرفت و تدین همچنان منصب دولتی نداشت. تدین مردی هوچی، زرنگ، مال دوست، جاه طلب، پرمدعا و قلدر بود تا اینکه در سال 1330 شمسی بر اثر بیماری سرطان در هفتاد سالگی درگذشت و در امامزاده صالح تجریش مدفون شد.